Sirenler’in iki şarkısının ufak bir yeniden ifade edilişi. Çift tırnak içindeki kelimeler şarkılarda da geçiyor. Bazı yerlerde cümleye uysunlar diye çekim ekleri değiştirildi.

Tünel

Tünel, Tünel’le Karaköy’den Beyoğlu’na çıkan birinin şarkısı. ‘Tüneldeki biri’ ‘başka biri’ne sesleniyor. Ülkesiyle olan ilişkisini anlatıyor. Seslendiği bu başka birinin kendisiyle aynı şeyleri hissettiğini umuyor. En azından daha önce hissetmese de artık hissetmeye başladığını düşünüyor. Aslında başka biri de aynı vagonun içinde, aynı tünelde. Ama henüz birbirlerinin farkında değiller. Başka birinin kalbi “epey kırılmış”. Başka biri, şimdi “görüyor hepsini” ama ülkesi için “ne yapabilirdi” bilmiyor. Başka birinin kalbi “küçücük bir adamın korkunç düşlerinde varolmak için ağlıyor”, veya ağlıyordu biraz önce. Ama şimdi kalbi “kocaman bir yalanın sonsuz yüklerinden kurtulmak için çarpıyor”. Kalbinin ne söylediğini “belki bir gün duyabilir”. Tüneldeki birine dönüyoruz. Tüneldeki biri “cennetim” diyor ülkesine, onu “nasıl sevmiş”, “ne çok sevmiş”. Tüneldeki biri “cehennemim” diyor ülkesine. Onu “dinlememiş” ülkesi, “dinlese ne kaybederdi” halbuki? Onu “kaybetmiş” ülkesi. Ama yine de “cennetim” diyor en son, çünkü “ondan vazgeçmemiş”. Tünelin sonundaki ışığı görüyor. Beyoğlu’na vardı.

Park

Gezi Parkı’na doğru yürüyor tüneldeki biri. Tünelde değil belki artık ama adı hâlâ tüneldeki biri. Başka birine seslenmeye devam ediyor. Onun adı da hâlâ başka biri. “Gidenler geri gelmeyecek” olsa da “boş yere yorulmadı” başka biri. Tüneldeki biri “adını bilmese de kardeşi” onun. Tüneldeki birinin “yüzünü gördüğünde gülecek artık”. Çünkü beraber “bir kabusu yendiler”. “Yaralara dokunmak yok” artık, “gök de bir” onlara “ağaç da bir”. “Sabrı tükendi” belki ama “onlara asla benzemedi” başka biri. Tüneldeki biri, parka yaklaşıyor artık. Etrafına bakınıyor, başka birini arıyor. “Söz vermişlerdi”, “parka gittiklerinde gülecekler artık”, çünkü beraber “bir kabusu yendiler”.

Adını bilmesem de kardeştik
Biz neye söz vermiştik
Parka gittiğinde gül artık
Biz bir kabusu yendik

Adını bilmesem de
Biliyorum söz vermiştik
Parka gittiğinde
Biz bir kabusu yendik

Kısacası, Tünel seçim öncesinin şarkısı. Tüneldeki biri ve başka biri yer yer mutsuz ve umutsuz. Karanlık bir tünelden geçiyorlar. Ama artık tünelin sonu yakın, tünelin sonundaki ışığı görüyorlar. İkisi de tünelden çıkmak istiyor. Farklılıklarını bir kenara bırakıp bu istek etrafında birleşiyorlar. Ve başarılı da oluyorlar. Park, seçim sonrasının şarkısı. Artık tüneldeki biri ve başka biri birbirlerini kardeş olarak görebiliyorlar. Tüneldeki biri başka birini, başka biri tüneldeki birini gördüğünde gülebiliyor. Parkta beraber gezebiliyorlar.